برای نگه داشتن دندان ها در یک وضعیت ثابت، بهتر است تا مدت ها از ارتودنسی ثابت دو فک با ریتینر یا نگهدارنده ها استفاده شود.
ارتودنسی دندان ها، یک راه مناسب برای اصلاح مشکلات و ناهنجاری های دهان، فک و دندان ها است. برای انجام ارتودنسی، دستگاه هایی روی دندان های بیمار نصب شده و فشاری روی دندان های او اعمال می کنند. با اعمال این فشار و به مرور زمان، دندان های بیمار جا به جا می شوند و در محل مناسب خود قرار می گیرند. پس از گذشت یک دوره 1 الی 3 ساله و در صورتی که دندانپزشک از وضعیت دندان های بیمار و روند درمان رضایت کافی داشته باشد، این دستگاه ها را از روی دندان های او بر می دارند. برداشتن این دستگاه ها، به معنای پایان یافتن دوره درمانی نیست؛ زیرا تا مدت ها، احتمال جا به جایی و برگشت دندان ها به وضعیت قبل از انجام ارتودنسی وجود دارد. .
در این مقاله، سعی داریم مراقبت های لازم حین و بعد از انجام ارتودنسی ثابت را به شما آموزش دهیم.
اطلاعاتی که قرار است مطالعه کنیم
انواع درمان های ارتودنسی، در دو گروه ثابت و متحرک جای می گیرند. منظور از ارتودنسی ثابت این است که برای انجام این نوع ارتودنسی، بریس های ارتودنسی در وضعیت ثابتی روی دندان های بیمار قرار می گیرند و بیمار نمی تواند آن ها را از دهان خود خارج کند.
ارتودنسی فلزی، یک نوع ارتودنسی ثابت است که در انجام آن از بریس هایی با براکت های فلزی استفاده می شود. ارتودنسی فلزی، قدیمی ترین نوع ارتودنسی است که آن را با نام ارتودنسی سنتی نیز می شناسیم. برای انجام ارتودنسی فلزی، بریس های این نوع ارتودنسی را روی قسمت جلویی دندان های بیمار نصب می کنند. این نوع از ارتودنسی ها، ارزان ترین و موثرترین انواع ارتودنسی هستند که با کمک آن ها، می توان شدیدترین ناهنجاری های دهان و دندان را درمان کرد.
ارتودنسی سرامیکی نوعی ارتودنسی ثابت بوده که با اعمال فشار روی دندان ها، می تواند آن ها را به محل مناسبی هدایت کند. تفاوت ارتودنسی سرامیکی با فلزی، در جنس براکت هایی است که در ساختار آن ها استفاده می شود. براکت های ارتودنسی سرامیکی، از جنس سرامیک یا نوعی پلاستیک شفاف هستند. این نوع ارتودنسی، به دلیل وجود براکت های شفافی که به راحتی توسط مخاطب قابل تشخیص نیست، در بین بزرگسالان محبوب است؛ اما باید توجه داشت که این براکت ها به اندازه براکت های فلزی مستحکم نبوده و باید به خوبی از آن ها مراقبت کرد.
ارتودنسی لینگوال که به ارتودنسی پشت دندانی معروف است، نوعی از ارتودنسی است که بریس های آن در قسمت پشتی دندان ها قرار می گیرند. این ویژگی، ارتودنسی لینگوال را به نوعی ارتودنسی نامرئی تبدیل می کند.
ارتودنسی لینگوال، ناهنجاری ها و مشکلات دندانی را به خوبی درمان می کند؛ اما هزینه انجام آن نسبتا بالا است. بالا بودن هزینه های درمانی ارتودنسی لینگوال به این دلیل است که دسترسی به قسمت های پشتی دندان ها کار راحتی نیست و در نتیجه نصب این بریس ها، به مهارت زیادی نیاز دارد. همچنین در صورت شکستن یا آسیب دیدن دستگاه های ارتودنسی، تعمیر و تعویض آن ها دشوار است.
به طور کلی این دوره، بین یک الی سه سال طول می کشد. عواملی که طول دوره درمان را کم یا زیاد می کنند، عبارتند از:
در پاسخ به این سوال باید بگوییم خیر. پس از خارج کردن بریس های ارتودنسی ثابت از دهان توسط دندانپزشک، هنوز این احتمال وجود دارد که دندان های بیمار تغییر وضعیت داده، جا به جا شوند و به موقعیت نامناسب پیش از انجام ارتودنسی برگردند. برای جلوگیری از این اتفاق باید چه کرد؟
برای این که تمامی زحمات درمانی هدر نروند، بیمار باید تا مدت ها از ریتینرها یا نگهدارنده ها استفاده کند. ریتینرها، پلاک هایی از جنس نوعی پلاستیک شفاف هستند که روی دندان ها قرار می گیرند و آن ها را در موقعیتشان، ثابت نگه می دارند.
برخی گمان می کنند که ارتودنسی دندان ها، تنها در سنین کودکی موثر است و در بزرگسالان نتیجه خوبی ندارد؛ اما تجربه ثابت می کند که در هر سن و سالی، می توان صاحب دندان هایی مرتب و لبخندی زیبا شد. با این حال، دندانپزشکان توصیه می کند که در کودکی و قبل از بلوغ، نسبت به انجام ارتودنسی اقدام کنید؛ زیرا ارتودنسی در کودکی، نسبت به انجام آن در بزرگسالی، راحت تر بوده و دوره کوتاه تری طی می کند.
هزینه انجام ارتودنسی، در افراد مختلف، متفاوت است. برای تعیین هزینه دقیق انجام ارتودنسی رو دندان هایتان، بهتر است به یک کلینیک دندانپزشکی مراجعه کنید؛ اما به طور کلی انجام ارتودنسی فلزی، کمترین هزینه را به خود اختصاص می دهد.
داشتن دندان های سالم اعتماد به نفس شما را بهبود می بخشد. زمانی که دندان های شما سالم و سفید باشند، راحت تر می توانید با دیگران ارتباط برقرار کنید. شما هم چنین با اعتماد به نفس بیشتر در هنگام صحبت و در اجتماع صحبت می کنید، زیرا می دانید که لبخند چشم گیری دارید.