ارتودنسی کامفولاژ

ارتودنسی یکی از شاخه های دندانپزشکی است که از تراز كردن دندان ها و درمان مشكلات گاز گرفتن آنها مراقبت مي كند. مزیت ارتودنسی این است که از مشکلات مجسمه سازی دندان ها که ممکن است در روکش های سرامیکی یا برخی از وسایل ایجاد شود، جلوگیری می کند. ایده ارتودنسی مبتنی بر اصل اعمال فشار روی دندان ها برای مدت زمان طولانی است که منجر به انتقال تدریجی آنها به موقعیت های ایده آل خود می شود که باعث بهبود ظاهر و تراز شدن دندان ها می شود. یکی از مهم ترین روش های ارتودنسی کامفولاژ است که در این مقاله شرح داده می شود.

ارتودنسی جدید کامفولاژ

استتار ارتودنسی به معنای ایجاد جبران دندانی برای مغایرت اساسی اسکلت است بدون اینکه واقعا اختلاف اسکلت اساسی اصلاح شود. استتار، یک اصطلاح کلی است که به استفاده از بریس های ارتودنسی و سایر روش های درمانی برای انتقال دندان ها به موقعیت هایی برای پوشاندن اختلاف اساسی اسکلت اشاره دارد. هنگامی که جراحی ارتوگناتیک در موارد مرزی ترجیح داده نمی شود، درمان استتار ارتودنسی گزینه مطلوبی است. این شامل ایجاد فضا با برداشتن پروگزیمال، مثلث زدن یا کشیدن دندان و سپس انتقال دندان ها به این فضا برای بهبود مشخصات صورت است.

ارتودنس کامفولاژ به چه معنایی است

استتار ارتودنسی به معنای ایجاد جبران دندان برای اختلاف اساسی اسکلت است بدون اینکه واقعا اختلاف اسکلت اساسی اصلاح شود. کاهش مینای دندان بین پروگزیمال یک روش بالینی شامل کاهش سطح مینای دندان پروگزیمال است، هدف از این کاهش به دست آوردن فضا برای درمان ارتودنسی است. در ادبیات، این عمل بالینی معمولا سلب کردن نامیده می شود، گرچه نام های دیگر مانند برش، اصلاح هالیوود، سنگ زنی انتخابی، کاهش مزیودیستال، تقریب مجدد ، سلب بین پراکسیمال، استفاده از این روش در سال های اخیر با تمایل متخصص ارتودنسی برای درمان انواع مال اکلوژن با تعداد کمتر استخراج افزایش یافته است.

طبقه بندی استتار ارتودنسی

انواع ارتودنسی استتار عبارت اند از:

• استتار عدم تقارن
• استتار اپن بایت اسکلتی

ارتودنسی کامفولاژ

جمع شدن دندان های برآمدگی فک بالا

این امر معمولا با استخراج پرمولرهای اول فک بالا و حرکت دادن دندان های قدامی به عقب به فضای خالی انجام می شود، محافظت از لنگرگاه، در بستن فضا، بدون اجازه جلو آمدن دندان های خلفی فک بالا بسیار مهم است.

استتار عدم تقارن

هنگامی که عدم تقارن صورت وجود دارد، حتی اگر عدم تقارن تا حد زیادی در فک پایین باشد ، بینی احتمالا در همان جهت چانه متمایل می شود و جبران دندان معمولا خطوط میانی دندان را از خطوط میانی اسکلتی به هم نزدیک می کند. با درمان استتار، اصلاح کامل خطوط میانی دندان ممکن نیست، برای این کار جراحی فک لازم است.

عامل موثر بر پنهان کردن عدم تقارن فک:

باید بر اصلاح خط وسط دندان فک بالا تأکید شود؛ زیرا این امر واضح است و نکته مهم زیبایی دندان، خط وسط دندان فک پایین است، در مقابل فقط با مشاهده دقیق مشاهده می شود. خطوط میانی اسکلتی مهم هستند. حرکت چانه به صورت جانبی از طریق استئوتومی مرز پایین در مقایسه با روش های دو طرفه راموس فک پایین یا استئوتومی lefort I حداقل عمل جراحی است، می تواند در پنهان کردن عدم تقارن فک زمینه ای بسیار موثر باشد. اصلاح فقط قسمت پایین صورت و تنها گذاشتن بینی تمایل به عدم تقارن آن را بیشتر آشکار می کند؛ بنابراین عدم تقارن بینی باید در مرحله برنامه ریزی درمان رفع شود. اگر بیمار متوجه شود چه اتفاقی می افتد، به تعویق انداختن جراحی زیبایی بینی تا زمان انجام سایر کارها قابل قبول است.

استتار اپن بایت اسکلتی

تعدادی از روش های توصیه شده برای درمان ارتودنسی بیمار با اپن بایت اسکلتی وجود دارد. بیشتر این روش ها برای نفوذ دندان های خلفی یا حداقل جلوگیری از بیرون آمدن یا اکستروژن مولر در تلاش برای کاهش یا کنترل قدامی قد صورت صورت گرفته اند. در زیر اصول درمانی وجود دارد

مواردکاربرد ارتودنسی کاموفلاژ:

این عوامل عبارت اند از:

1- عقب بودن فک پایین 

چنانچه بیمار بالغی از ناهنجاری عقب بودن فک پایین رنج می برد در موارد خفیف تا متوسط ناهنجاری فک به صلاحدید ارتودنتیست می توان با عقب تر بردن قوس دندانی بالا و جلو تر آوردن قوس دندانی پایین اقدام به کاهش اورجت (فاصله افقی بین دندان های جلویی بالا و پایین نمود. برای این منظور مانند کیس روبرو ممکن است به کشیدن دو دندان آسیای کوچک

2- ارتفاع کم یا زیاد صورت 

اگر ارتفاع صورت بیمار بزرگسالی کمتر یا بیشتر از حد نرمال باشد ممکن است بتوان با تغییر در موقعیت عمودی دندان های جلویی یا عقبی اقدام به اصلاح روابط دندانی و ظاهر صورت نمود، به عنوان مثال در کیس روبرو علی رغم ارتفاع زیاد صورت، بدون جراحی فک ارتودنسی کاموفلاژ انجام شده است. در این درمان، دندان های جلویی فکین اکسترود (تحریک رویش) و دندان های عقبی اینترود (کنترل رشد و فرو بردن در استخوان) شده اند؛ بدین ترتیب فاصله عمودی بین دندانهای جلویی بسته شده است.

3- انحراف فک پایین 

چنانچه در بیماری بالغ فک پایین از جهت عرضی به یک سمت انحراف داشته باشد و قصد انجام عمل جراحی هم وجود نداشته باشد ممکن است بتوان با حرکت افتراقی عرضی قوس دندانی بالا و پایین نسبت به یکدیگر اقدام به اصلاح میدلاین (خط میانی دندانی) نمود تا بدین ترتیب ضمن انطباق میدلاین های بالا و پایین ظاهر انحراف فک هم بهبود یابد، برای این منظور ممکن است از کشیدن ناقرینه دندان یا الاستیک های بین فکی کمک گرفته شود.

4- تنگی فک بالا

گاهی بیماری بزرگسال دچار تنگی اسکلت فک بالا است، در مواری که این ناهنجاری شدید نباشد ممکن است بتوان بدون جراحی فک اقدام به تعریض قوس دندانی بالا نمود تا بدین ترتیب روابط دندانی بالا و پایین نسبت به یکدیگر بهبود یابد. برای این منظور می توان از وایر های عریض ارتودنسی و کش های بین فکی کلاس IV   استفاده نمود.

قبل از اقدام به اعمال روش درمانی ارتودنسی کامفولاژ باید وضعیت فک و دندان بیمار توسط یک متخصص ارتودنسی ماهر مورد بررسی قرار گیرد؛ در این حالت با تشخیص وضعیت فک و دندان بیمار بهترین روشارتودنسی کامفولاژ با تجویز متخصص ارتودنسی برای بیمار انجام می‌شود. انتخاب یک مرکز تخصصی ارتودنسی دندان و اطلاعات کافی در خصوص ارتودنتسیت و متخصص ارتودنسی معرفی شده در نتیجه بخش بودن ارتودنسی کامفولاژ در رفع انحراف و ناهنجاری فک بسیار اثر گذار است.